EVERYTHING IS LOVE, UNCONDITIONAL !

ER IS GEEN IK…
In deze inter-actieve meeting is veel ruimte voor vragen.

In het verhaal zou je kunnen zeggen dat bij een klein kind, als de hersenen daartoe in staat zijn, opeens het de moeder buiten zichzelf ziet. Er ontstaat een fysieke samentrekking en de huid voelt als de grens. De wereld lijkt opeens te bestaan uit een binnen- en een buitenwereld. In de loop der jaren wordt het steeds vanzelfsprekender dat je een individu bent. De hersenen creeeren een overlevingssysteem met daarin een schijnbaar ik en daarbij komt ook het idee van vrije wil en keuze. Het gevoel afgescheiden te zijn is alsof je uit het paradijs bent gegooid.
Doordat je alles alleen nog maar als oorzaak en gevolg kunt zien, lijkt het dat er iets fout gegaan is, of door jou of door de buitenwereld. De overtuiging dat je iemand bent, is niet alleen een idee. Het is energetisch en verankerd in het lichaam, net als de drive om het weer goed te maken.
Het gekke is dat je dan alleen maar kunt denken in goed of fout. Alles gaat over vergelijken. Het voelt vaak alsof er net iets mist, of dat er overal een rem op zit. Het lijkt vanzelfsprekend dat je je best moet doen om goed te worden, je goed te gedragen etc. Gewoon zoals het is, kan niet. 

Wanneer het “ik” wegvalt, is het duidelijk dat er niets is weggevallen. Je zou kunnen zeggen dat er niets verandert en alles valt uit elkaar(paradox) 
Opeens is er alleen wat er is, wat natuurlijk altijd al zo was…Vrije wil en keuze wordt doorzien als schijnbare vrije wil en schijnbare keuze. Zich beter willen voelen of te veranderen verdwijnt. De vrijheid ligt in wat het is, en is al compleet. 
Hoe moet je dit zeggen, dit gaat voorbij alles wat je kunt weten

Het is opeens helder dat niets vast is. Het is er en is er niet. Alles is er schijnbaar. Dit is niet te begrijpen. Weten wordt zinloos.
Het is duidelijk dat er geen wereld is. Er is alleen (schijnbaar) een bank, praten, verdriet. Zo letterlijk, zo precies als het is, zonder bedoeling, uitleg of richting.
Alles is het leven, welke vorm het ook aanneemt. Impulsen verschijnen en er is niets meer wat het verandert of ernaar kijkt. Het is compleet in zichzelf, wat het ook is.
Er is niets nodig. Dit heeft niets met spiritualiteit te maken. Dit is het, dit is het, gewoon simpel en direct.
Alles is zo normaal… 
Er zijn er geen woorden om dit te beschrijven. Het is zo klein en subtiel en tegelijk …..waauw.
Het is leeg en toch is het vol. Er is geen bewustzijn en toch gaat alles door, intens, 100% levend, geen ontsnappen mogelijk.
Voor het ik lijkt dat onmogelijk 

Wat een schoonheid, wat een adequaat en onbegrijpelijk wonder.

English:

THERE IS NO ME…
In this inter-active meeting, there is a lot of space for questions.

In the story you could say, that with a little child, when the brain is capable, it sees the mother outside himself. A contraction in the body appears. Suddenly there seems to be an inner world and a outer world. You feel locked inside your skin and it seems very obvious that you are an individual. The feeling of separation is as if you are thrown out of paradise.
You can only think in cause and effect, so there seems to be that something has gone wrong. Or you did something wrong, or people around you did. The conviction that there is a me, is not only an idea, it is energetic hold in the body, just like the drive to make it right.
The strange thing is, that when there is a me, you can only think in good and bad. Everything is about comparing. It often feels that something is missing, that something is putting on the brakes. It seems obvious that improvement is necessary.

When the “I” falls away, it is clear that nothing has fallen away. You could say nothing changes and everything falls apart(paradox).
Suddenly, there is only being, that of course always was…Free will and free choice are seen as apparent free will and apparent free choice. Wanting to feel better or to change dissapears. Freedom is within what is and is already complete.
How can you say this, this is beyond anything you can know.

Suddenly it is clear that nothing is solid. It is there and it is not. Everything appears to be there. This can’t be understood. Knowing is pointless.
It is clear that there is no world. There is only a couch, talking, or sadness, (apparently)….. So literally, so exactly what it is, without story, explanation or direction.
Everything is life, whatever form it takes. Impulses appear and there is nothing that changes it, or looks at it. It is complete in itself, whatever it is.
Nothing is needed. This has nothing to do with spirituality. This is it, this is it, just simple and direct.
Everything is so normal… 
There are no words for this. It is ordinary and subtle and it is …. waauw .
It is empty and yet it is full. There is no awareness and yet this is life going full on, intense, no escape at all.
For the me this seems impossible.

What a beauty, what a complete and incomprehensible miracle.